İlk kızıma hamile kaldığımda hemen isim arayışına düştük tabii ki her anne baba gibi ve ismini Nil olarak belirlerken ikinci ismini babamız kendi babaannesinin adı olarak belirlemişti. İkinci hamileliğimde ise yine bir kız geleceğini öğrendiğimizde ailemize ilk istediğim şey kocişten ikinci isminin anneannemin adı Güldane olması idi (ki resmi kayıtlarda adı Gülsüme'dir ama o bizim hep Gül'danemiz)...
Doğumdan önce anneannemi son ziyaretimde bir kızım daha oluyor anneannem adı da seninle aynı olacak demiştim, o da bana yarım yamalak gülümsemişti. Son zamanlarda yaşadığı zihin bulanıklığı ile bir gittiğimde beni hatırlıyor bir gittiğimde hatırlamıyordu. Nil'i görüp bu kimin kızı diye sorduğu çok olmuştu mesela :(
Meğer o gün anneannemi hayatımda son görüşümmüş. Doğumun ardından ben daha lohusayken geldi anneannemin vefat haberi, önce söylemek istememişler bana hissetmez mi bunu benim yüreğim, kahrolmaz mı düşen ateşle... Sonra koşup gitmek istedim ona son bir kez de olsa koklamaya, izin vermediler, lohusasın sütün kesilir daha çok üzme kendini dediler ve gidemedim. Neyse ki cenaze için beni evde tutamayacaklarını anlamışlardı, onu son kez görememiş ama son yolculuğu için ön saflardaki yerimi almıştım.
Geçen sene bu zamanlardı Güldanemi kaybedişim. Adını verdiğim halde Güldane İpek'imi bir kez bile dünya gözüyle ona gösterememiş olmak içimde hep kanayan yara... Hurafe mi demeli başka birşey mi bilmiyorum ama beni 40 ın içinde lohusa dışarı çıkmaz, ölünün yanına gitmez düşünceleri bitirdi... Kızımı anneanneme gösterememe, onu son bir kez görememe acısıyla aşan taşan sütüm 2. ayımızda aniden bitti. Anneannemi görememiş yine de sütümden olmuştum... Bugün benzer durumdaki tüm arkadaşlarıma gidin, şu hayatta içinizde kalmadan herşeyi yapın ona buna kulak asmayın diyorum, çünkü ne olursa olsun yaşanmışlıklar ne kadar güzel olursa olsun, gidenin ardından hep bir keşkeler hep bir pişmanlıklar kalıyor yanımıza...
Anneannem benim
Çocukluğum, en güzel anılarım...
18 ay sonra doğan kardeşimle bunalan annemi beni yanına alarak rahatlamaya çalışanım
her haftasonu bana yeni bir pijama diken, geceleri terlemeyeyim diye saçımı en tepeden toplayanım
mantı açan, ıspıt kavuran, karnabahar çorbasını dünyada en güzel yapanım benim
Nil'ime boncuk gözlerini İpek'ime güzel adını verenim benim...
Seni çok özlüyorum...
Doğumdan önce anneannemi son ziyaretimde bir kızım daha oluyor anneannem adı da seninle aynı olacak demiştim, o da bana yarım yamalak gülümsemişti. Son zamanlarda yaşadığı zihin bulanıklığı ile bir gittiğimde beni hatırlıyor bir gittiğimde hatırlamıyordu. Nil'i görüp bu kimin kızı diye sorduğu çok olmuştu mesela :(
Meğer o gün anneannemi hayatımda son görüşümmüş. Doğumun ardından ben daha lohusayken geldi anneannemin vefat haberi, önce söylemek istememişler bana hissetmez mi bunu benim yüreğim, kahrolmaz mı düşen ateşle... Sonra koşup gitmek istedim ona son bir kez de olsa koklamaya, izin vermediler, lohusasın sütün kesilir daha çok üzme kendini dediler ve gidemedim. Neyse ki cenaze için beni evde tutamayacaklarını anlamışlardı, onu son kez görememiş ama son yolculuğu için ön saflardaki yerimi almıştım.
Geçen sene bu zamanlardı Güldanemi kaybedişim. Adını verdiğim halde Güldane İpek'imi bir kez bile dünya gözüyle ona gösterememiş olmak içimde hep kanayan yara... Hurafe mi demeli başka birşey mi bilmiyorum ama beni 40 ın içinde lohusa dışarı çıkmaz, ölünün yanına gitmez düşünceleri bitirdi... Kızımı anneanneme gösterememe, onu son bir kez görememe acısıyla aşan taşan sütüm 2. ayımızda aniden bitti. Anneannemi görememiş yine de sütümden olmuştum... Bugün benzer durumdaki tüm arkadaşlarıma gidin, şu hayatta içinizde kalmadan herşeyi yapın ona buna kulak asmayın diyorum, çünkü ne olursa olsun yaşanmışlıklar ne kadar güzel olursa olsun, gidenin ardından hep bir keşkeler hep bir pişmanlıklar kalıyor yanımıza...
Anneannem benim
Çocukluğum, en güzel anılarım...
18 ay sonra doğan kardeşimle bunalan annemi beni yanına alarak rahatlamaya çalışanım
her haftasonu bana yeni bir pijama diken, geceleri terlemeyeyim diye saçımı en tepeden toplayanım
mantı açan, ıspıt kavuran, karnabahar çorbasını dünyada en güzel yapanım benim
Nil'ime boncuk gözlerini İpek'ime güzel adını verenim benim...
Seni çok özlüyorum...
2 yorum:
Nurlarda uyusun Anneannen.
Sevgiler
Ah anneanne... Benim de en hassas yerimdir o... Şükür hayatta ama yaş oldu 80, hastalıklar... Hertelefonunu korkuyla açıyorum. Anneanneciğinize Allahtan rahmet diliyorum.
Yorum Gönder