Bugün benim DOĞUMGÜNÜM :)

30'lu yaşlarımda geçirdiğim ilk senemin sonunda, bugünün anlam ve önemine yakışır şekilde doğumgünü yazım hayatımda taptığım kadına, ANNECİĞİM'e...

Hani 1980 senesinde bana hamile kalan 5 yaşındaki kızının ardından erkek olma ümidimle doğmamı bekleyen, beni canıyla, kanıyla besleyen, 1981 senesinin 3 Nisan'ında sancıları tutarak, 4 Nisan cumartesi günü sabaha karşı 02:00'de beni dünyaya getiren kız olduğumu öğrenince erkek olmamı ümit etmesine rağmen hiç üzülmeden beni çok seven ANNECİĞİME...
Zordur benim annem, kendine göre doğruları olan, dürüstlüğü ve şükretmeyi kendine ilke edinmiş hep veren hiç istemeyen kalbinde ve dilinde zerre kadar kötülük taşımayan ve tarzından dolayı arkadaşlarım tarafından hep çok korkulan ama bizleri sevgisiyle koruyandır o. Genç kızlığında sarı beline kadar saçları, yemyeşil gözleri ile herkesi kendine hayran bırakan, annesinin uzattığı etek boylarını zamanın modasına uyarak geceden kısaltarak ertesi gün giyen, sabah başladığı bir kazağı örerek akşam beş çayına giyebilen, babam askerdeyken ona yüzlerce mektup yazan, hayatını ailesine adayandır o. 1989 yılında kaybettiği babasına hayran hala onunla anılarını anlatan, Allah'tan anneciğine daha nice güzel günler yaşatmasını dileyendir o. Ablamın, benim ve kardeşimin annesidir o.
Annedir o, vefakar, sevgi dolu...
Kırkım çıkmadan boğmaca olan benim başımda hiç uyumadan bekleyenimdir o. Hastalığı araştırıp bu kadar küçük çocukların hastalıktan öldüklerini okuyup bana kıyamayanımdır o. Bebeklikten başlayarak sürekli hastalıklarla savaşan bünyemde yanımda olan, beni doktor doktor taşıyanımdır o. Ergenlik çağımda, genç kızlığımda tüm kaprislerimi, bağırışlarımı çekenimdir o. Beni zorla kız lisesine yazdıranımdır o :) Üniversite sınavını kazandığımda benden çok sevinenim, her başarımda benimle gurur duyanım, her üzüntümde benimle üzülenimdir o. Kocişimin evlenme teklif ettiği geceyi gözlerinde benimki gibi büyük bir heyecanla beni dinleyenimdir o. Evlendiğim gün evden ayrılmama üzülse de başı dik, gözyaşları içine akanımdır o. Bebek beklediğimizi söylediğimde ama daha sen bebeksin diyenimdir o :) Nil'in doğumunda kocişimle birlikte 10 saat sancı çekerken başucumda bekleyenim, küvezde 1 hafta kalan kızım için benimle kahrolan ama hep güçlü görünenimdir o. Lohusalığımda evini bırakıp bıkmadan usanmadan 40 gün benimle ilgilenenimdir o. Bu ay sonunda 4 yaşını bitirecek olan Nil'im üzerinde benim kadar emeği olan, büyümesine katkısı olanımdır o. Hala da elini, sevgisini, yardımını üzerimden, üzerimizden eksik etmeyenimdir o.
Hep derdin ANNECİĞİM, herşeyi anne olunca anlayacaksın diye evet anne oldum ANNECİĞİM ama inan benim anladıklarımda birşey değişmedi çünkü ben zaten senin kıymetini, değerini, içimdeki sevginin büyüklüğünü biliyordum ama sanırım bunlar için sana teşekkür etmeyi ve senin önünde saygıyla eğilmeyi bilmiyordum...
Bugün benim doğumgünüm ANNECİĞİM, sen beni dünyaya getireli canıma can vereli tam 31 sene olmuş... Herkesin annesi mükemmel biliyorum, herkes annesini seviyor biliyorum ama ben biliyorum işte, sen biliyorsun işte sen başkasın, biz başkayız...
Ben senim, eleştirdiğin, sevdiğin, kızdığın tüm özelliklerinle belki biraz az belki biraz fazla ama ben senim ve böyle olmaktan sana benzemekten, senin kızın olmaktan gurur duyuyorum...
Ve günün anlam ve önemine yakışır şekilde beni dünyaya getirdiğin, canınla kanınla beslediğin için teşekkür ediyorum...

ANNECİĞİM SENİ ÇOK SEVİYORUM...