Babam annesini kaybettiğinde amansız bir hastalıktan henüz 13 yaşındaymış, o çocukluk-ergenlik arası hayatın en çetrefilli döneminde... Nasıl dayanmış bu acıya o küçücük yüreği bilmem, zaten o da anlatmaz sadece zor olduğu gözlerinden, gözlerinde gördüğümüz sonsuz derinlikten belli kardeşlerimle...
Vefatın ardından günler günleri kovalamış, yeni yoksun hayata alışılmaya çalışılmış ve birgün dedem yeniden evlenmiş!
Evlilik ile birlikte yeni bir yaşam kurulmuş, yavaş yavaş geçmişin izleri silinmeye çalışılmış. Tüm bu değişen yaşama rağmen babam herşeyi yüreğinde saklamayı başarmış...
Gün gelip üvey babaanem ve dedemi arka arkaya kaybettiğimizde bozulan evlerinin eşyaları ihtiyacı olanlara dağıtıldı, sadece bir eşya hariç... Babaannemin evden silinmeyen izlerini taşıyan, gözlerinin, parmaklarının izini bıraktığı, belki üzerinde çalışırken babama gülümseyerek baktığı, belki onun için harikalar yarattığı, tıngır tıngır sesiyle babamı yalnızlıktan kurtarıp annesinin hayaliyle buluşturan dikiş makinesi bizim evimize geldi. Gelirken de yanında babamın çocukluğunu, hayallerini, umutlarını, en önemlisi de annesini evimize geri getirdi...
Herkese kaybettiklerini bulacağı, bulamasa bile özlemle anacağı mutlu bir haftasonu dilerim...
Hem görsellik, hem anlam açısından bu blogda gördüğüm en güzel resimlerden biri. Ellerine ve yüreğine sağlık Nilay' cım.
YanıtlaSilSevgiler...
mutlu haftasonları canım.Anneminde böyle bir dikiş makinesi var artık çalışmıyor ama saklatıyorum anneme ileride evimde duracak benimde.
YanıtlaSilmutlu kal yürekten sevgilerle.
Kaç yaşında olursak olalım anne babamızı kaybetmek çok acı. Ama küçük yaştayken bu acı ile baş etmek çok daha zor. Allah babana başkı acı yaşatmasın canım. Sağlığı da eminim düzelmiştir. Güzel haberlerini bekliyoruz.
YanıtlaSil:(( bazen eşyalar ne kadar da çok şey anlatıyor..
YanıtlaSilÇok sevdiğim bir arkadaşımın babasının vefat ettiğini öğrendikten 1 saat sonra bu yazını okumak içimi bir kez daha burktu ...
YanıtlaSilGözlerim dolarak okudum.
Ve o dikiş makinasını eskisine yakın bir şekilde tamir eden yerler var ve evinde dekorasyon amaçlı çok hoş olur kullanabilirsin ..yaşanmışlıkları olan geçmişten babandan izler taşıyan
bam teline dokunuyorsun cümlelerinle... nilay yaaa sen kesin koç değilsin, bu kadar duygusal koç görmedim ben bugüne kadar :))) iyi h.sonları canım
YanıtlaSilAsuman Yelen, çok teşekkür ederim postlarımda sizin yorumlarınızı ayrı bir heyecanla bekliyorum :) sevgiler..
YanıtlaSilMuyurt, aynen öyle canım babanneminkide şimdi annemlerin evinde ben de sonra kendi evime almayı planlıyorum :) öpüyorum canım..
Hande, kesinlikle öyle canım Allah yine de herkese sıralı ölüm versin, maalesef ki hayatın bir gerçeği..
Dürr-i Yekta, evet çok haklısınız, aylar önce çektiğim bu fotoğraf beni bugün hangi anılara götürdü :)
Elçin, canım benim öncelikle başınız sağolsun, Allah arkadaşına sabırlar versin, babasının mekanı cennet olsun.. makineye gelince fotoğraftaki makine benim yazın yaptığım bir dış çekimde karşıma çıktı canım, babaaneminki değil o zaten şu an babamın evinde...
böyle ufak tefek güzelliklere tutunuveriyor insan sevdikleriymişcesine
YanıtlaSilevin baş köşesini hakedenlerden
Nilaycım,canım ne güzel yazmışsın..
YanıtlaSilbenim babam,annesini hiç hatırlamıyor.5yaşındayken ölmüş.Dedemiz,klasik hemen evlenip babamlaır da askeri okula göndermiş..
Canım babam,hala hatırlayamadığı annesi aklna gelince gözleri dolar...
İyi bir haftasonu olsun canım..
Sevgiler
bu yaziya ve fotografa hayran kaldim...
YanıtlaSilbiliyo musun okurken gözlerim
doldu!!
bananin bu eski ve bi o kadarda cok
güzel dikis makinesini bulmasina
cok sevindim !!
ufacıkken kaybedenlerin acısı çok daha derindir.. üzülüyor insan...
YanıtlaSilacısını hissedebiliyorum..
babanın ellerinden öpüyorum
sevgiler canım..
Sevgili Nilaycığım; öyle güzel yazmışsın ve öyle anlamlı bir fotoğraf koymuşsunki, yüreğimin sızlamasına engel olamadım. Hepimizin kayıpları var, insan olmak belkide böyle birşey, bunları hatırlamak, bu sızıyı hissetmek...Canım benim sana da keyifli bir hafta sonu diliyorum, sevgilerle
YanıtlaSilaglatacaksin illa di mi..
YanıtlaSilBurcu, ya içimde bir yazar varmış blog sayesinde açığa çıktı canım ben napıyım :) çektiğim fotoğraflar zaman zaman böyle anıları çağrıştırınca da dökülüveriyor kelimeler valla tutamıyorum kendimi :))
YanıtlaSilMine, evet canım aynen öyle, bir ufak eşya insanı nereler götürüyor geçmişinde sakladığı..
Pınar, nekadar benzer hikayeleri varmış babalarımızın, eminim senin babanda annene çok düşkündür canım zira sanırım erken yaşta kaybettikleri o en büyük kadının yerine sevdiklerini koyup deli gibi bağlanmışlar :)
Sena, teşekkürler canım benim :)öpüyorumm
Yemek bir aşk, çok teşekkür ederim canım benim, insan sanırım böylesi bir acıya hiç alışamıyor, sadece onunla yaşamayı öğreniyor
Bilge ve annesi, evet canım unutmamamk kayıpları hep hatırlamak, geri dönüp baktığında mutlulukla hatırlamak.. teşekkürler canım :)
YanıtlaSilTuğbam, kıyamam sana bak burada yanımda olsan sımsıkı sarılırdım şimdi sana, ama nolur ağlama.. oğluşunu öp benim için en derinden, anneni öp..
aglattin beni... hemde is basinda ;( benimde anneannemin böyle bir dikis makinesi vardi... her nezaman evine girsem o makinenin senini duyar gibi oluyorum... sarki esliginde dikis dikerdi... rabbim tüm ölmüslere rahmet eylesin!
YanıtlaSilharika bir yazı olmuş,fotoğrafla beraber
YanıtlaSilcanım benim. Nilay'cım çok tatlısın. Allah sıralı ve zamanında ölüm versin. Ölüm her şekliyle soğuk ama zamansızı en soğuk...
YanıtlaSilAnılar, hatıralar. Eşyaların üzerinde bıraktığımız izler. Ne güzel ifade etmişsin Nilay'cım.
YanıtlaSilSevgiler...
SANADA MUTLU HAFTA SONLARI
YanıtlaSilNilaycım nasıl güzel anlatmışsın çok duygulandım gerçekten ,
YanıtlaSilresimde çok güzel
Nilaycım,
YanıtlaSilSabahta mesaj bırakmıştım ama benden kaynaklanan bir problemden bazen yorum bırakamıyorum. Sabah demiştim ki, ağlattın beni, annesini 15 yaşında kaybetmiş bir çocuk olarak. Özledim onu....
Sevgiler
Yeşim
Anneannemin de vardı buna benzer bir Singer makinesi. Bize gecelikler diktiğini hatırlıyorum. Ve fotoğrafı görür görmez aklıma ne geldi biliyor musun? Şanslıymış bu makine. Emeklilik günlerini çok iyi bir evde geçirecek... Sizin yanınızda, kıymet bilen insanların yanında
YanıtlaSilah ah Nilaycım biz henüz hiçbir eşyasına dokunamadık babamın :( o kadar zor ki uzun ömürler versin sevdiklerimize yaradan..sevgiler canım sana da güzel hafta sonları miniği öp benim için :))
YanıtlaSilsevgili nilay biliyormusun bu resimdeki makinada benim ananemde vardı. kendisi terzi biz o makinayı evimize hala saklarız.:))) bakımını yaparız. çok kıymetlidir. eskiye ait ne varsa özellikle kıymet verdiklerimizinse
YanıtlaSilBabaannenin dikiş makinasına iyi bak e mi?
YanıtlaSilSevgilerimle.
fotoğraf harika ama yazdıklarınla birleşince çok daha anlamlı ve değerli oluyor. çok özel ve güzel...
YanıtlaSil