Takvimler bu kez 24.Ağustos.2007’yi gösteriyor…
Çift çizgili çıkan ve beni şaşırtan testin sonucu ile bebek beklediğimi öğreniyorum. Her şey o kadar hızlı ki bu aralar hayatımda daha ilk mucizemin, eşimin heyecanını üzerimden atamamışken, şimdi de ailemize yeni katılacak olan bebeğimizin heyecanı sarıyor yüreğimi.
Ve içimde bir can filizleniyor…
Başta biraz mide bulantılarıyla fazla uğraşmak zorunda kalsam da genel anlamda hayatımın ikinci mucizesi beni hiç üzmedi ve yüreğimde sevgisini, bedenimde varlığını büyütmeye devam etti, ta ki dünyaya gelme vakti gelip çatana kadar :) Bebek beklediğimi öğrendikten tam sekiz ay sonra takvimler 24.Nisan.2008’i gösterdiğinde saat gece yarısı 00:10’da MuCiZeM kucağımdaydı…
Kızımın doğumuyla, hayatımda bir düşüm daha parlamıştı
Ama hayat bu ya düşlerin parlayıp, söndüğü anlar ve yerler var
Ve benim düşümde ansızın söndü…
Doğumdan sonra bebeğim temizlenip, gerekli kontrollerinin yapılması için bebek odasına götürüldü, ben de dinlenmek için kendi odama ve heyecanlı kavuşma bekleyişi başladı. Bebeğim gelecekti ve onu koklayacaktım. Derken bekleyişim sonuçsuz kaldı, çünkü bebeğimin yerine çocuk doktoru geldi. Kızımda düzensiz soluk alıp verme olduğundan küveze alınmış, şu an için yanımıza gelmesi mümkün değilmiş. O an saatler durdu ve hummalı bir bekleyiş başladı ne zaman gelecekti bebeğim…
Doğumun verdiği yorgunlukla o gece nasıl uyuduğumu bilmiyorum ama sabah çok erken uyandım çünkü bebeğimi görecektim.
Bekledim bekledim bekledim ama bebeğim gelmedi…
Doğumdan önce hem ben hem de bebeğim mikrop kaptığı için ikimize de antibiyotik vermeye başlamışlar, bebeğime iğne yapıyorlar, 10 gün sürecekmiş iğneleri ve bir hafta kesinlikle hastanede kalması gerekecekmiş.
Bir yarımı hastanede bırakarak eve döndüm, bebeğim bir günlüktü ve biz ayrılmıştık. Hastane görevlilerinin koyduğu günde iki kez yarımşar saat onu emzirmek için yanına girmekten başka onu görme şansım yoktu.
Eve girdik, ilk onun odasına gittim, her şey bıraktığım gibiydi, kimse eve dönüp bebeğimin odasını süslememişti, kimse evde gülmüyordu, çünkü bebeğim yoktu, yatağı boştu…
Ertesi gün bebeğimi beslemek için ilk kez evden hastaneye gittim, steril kıyafetlerle içeri girdim. Bir sürü küvez ve bir sürü bebek vardı ve tabii ki bir sürü perişan anne. Bebeğimi emzirmek, sevmek, okşamak, koklamak, ona dokunmak için ise sadece ve sadece yarım saatim vardı. acele etmeliydim çünkü sürem dolduğu anda kollarımdan söküp alıyorlardı kızımı, yüreğimi dağlayarak...
Hastaneye gittiğim günlerde en dikkat ettiğim şey saçlarımı toplamamak olurdu, saçlarımı toplamaz ve omuzlarıma düşürürdüm, kucağıma aldığımda kızım onları yakalasın ben nasıl ona bağlandıysam o da bana bağlansın diye…
derken kabus dolu hastane günleri bitti ve 1.Mayıs.2008’de kızımızla beraber evimize geldik….
Artık mutluydum çünkü hayatımın ikinci büyük MuCiZeSi de artık bir nefes uzaklığımda, yanıbaşımdaydı…
KıZıM KuCaĞıMDaYDı...
Ben o mucizenin burcu diyen dillerini yerim ama biliyorsun değil mi annesi :))
YanıtlaSilbir daha hiç ayrılmayın inş, daha büyük acılar yaşatmasın allah. kolajlara bayıldım açıkçası. hyrlı olsun bloğunuz.
YanıtlaSilannecim seslen bakalim burcuya
YanıtlaSil... buggcuuuuuu :))
guzel yorumun icin cok tesekur ederim citlembik :) blog konusunda acemi ve fazlasiyla heyecanliyim :))
Ay çok şeker yaaa,Allah uzun ömürler versin.Kız çocuklarına bayılıyorum ayrıca,benim iki oğlum var bu arada :)
YanıtlaSil:)) allah bagislasin ogullarini ve hepimize kuzucuklarla uzun, saglikli omurler versin :) benim bir mucize bebegim var, senin iki mucize bebegin, supperr :))
YanıtlaSildurumumdan da olsa gerek yazıyı okurken pek bir duygulandım ...bu mucizeden bende istiyorum hayırlısıyla
YanıtlaSilkolay şeyler değil yaşadıklarınız. bebişin sağlığına kavuşmasına çok sevindim. 2 mucizenizle mutlu sağlıklı hayatlar diliyorum :)
YanıtlaSilPınarcım, senin mucizen de yakında kucağında olacak hem de en haylazından ve en şirininden :))
YanıtlaSilİyi dileklerin için çok teşekkür ederim sevgili Bahar ve kızısı Yağmur, Allah hepimize sağlıklı ve mutlu günlerini göstersin kuzularımızın :)
Sana kocaman merhabaaa. Doğumlarımda ölümlerden dönüp iki çocuk sahibi olmuş bir anne olarak geçirdiğin günlerdeki çaresizliklerini çok iyi anlıyorummm. Umarım sen ve kızın, ben ve çocuklarım, çocuklar ve annaleri, aileleri ve çocuklarıı hiçç ayrılmazlar...Sevgiler...
YanıtlaSilhosgeldin renklicehobiler :)) iyi dileklerine kesinlikle katiliyorum, gercekten dogum, bir bebegi dunyaya getirebilmek sanirim su hayatta yapilacak en ozverili ve en zor sey.. size de cok gecmis olsun.. iki cocugunuzla o karamsar gunlere inat saglikli, huzurlu ve mutlu uzun bir yasam surmeniz, hep gulmeniz dilegiyle.. sevgilerimle
YanıtlaSilMerhaba sevgili Nilay hanım,
YanıtlaSilBugün bloğumu ziyaret etmişsiniz, iadeyi ziyarette bulunup nazik yorumlarınız için teşekkür etmek istemiştim. Mucizelere çok inanan biri olarak kategoriler kısmında Mucizeler başlığını görünce tıkladım hemen. Mucize Bebeğinizle ilgili yazınızı boğazımda bir yumak düğümlenerek okudum inanın. Allah yavrucuğunuza sağlıklı, mutlu uzun uzun ömürler versin. Yüzünüzün akı olsun inşalah. Benim için de sıkı sıkı sarılıp öper misiniz rica etsem.
Sevgilerimle.
hoşgeldiniz Güngör Hanım, içten yorumunuz ve dualarınız için çok teşekkür ederim. hepimizin hayatında sırtlayıp yanında taşıdığı yükleri, acıları, sıkıntıları var.. bunlarla büyüyoruz, bunlarla olgunlaşıyoruz, bunlarla hayatın kıymetini biliyoruz diyelim.. kızımı sıkı sıkı öptüm sizin için :)) sevgilerimle..
YanıtlaSilbir kez daha anladım ki, benim böyle yazılar okumamam lazım... harikasınız, hem siz hem kızınız hemde yolda olan oğlunuz ve tabi eşiniz :)
YanıtlaSilEvren, her bebek farkli bir hikayeyle geliyor dunyaya ama ian bu hikayelerin sonu hep mutlulukla bitiyor :))
YanıtlaSilDefne Yaprağına bıraktığınız yorumdan yolum blogunuza düştü. Hikayenizin başını okumak için bakınırken de doğum hikayenize.. Aynı süreci, aynı nedenlerle yaşamıştık biz de. Şükür ki mucizemiz sağlıkla büyüyor, aynı sizinki gibi :) Bütün mucizelerin upuzun, sağlıklı ve ççok mutlu ömürleri olsun :)Sevgiler, Zeynep
YanıtlaSilSevgili Zeynep, ziyaretin için çok teşekkür ederim. gerçekten çok zor bir süreçti neyseki her ikimizde o günleri atlaşmışız, yaşayan bilir maalesef :( mucizene ve sana huzurlu, sağlıklı ve mutlu bir ömür dilerim hiç ayrılmayın :)
YanıtlaSil